عصر ایران- وزیر نفت گفته است: «از تیرماه به بعد تصمیم گرفتیم بنزین یورو چهار وارد کنیم و هر چند سخت بود - چون درتحریم بودیم و باید در بیرون از منطقه بنزین مورد نیاز را تامین می کردیم - اما این کار را انجام دادیم. زیرا آنچه در پتروشیمی ها به اسم بنزین تولید می شود از نظر کارشناسان بنزین نیست و در واقع ریفورمیت با بنزن بالا است.»

  تا اینجا سخن قابل تامل و شایسته تقدیری است اما ناگهان بیژن نامدار زنگنه می گوید: «وزارت نفت مشکلی با مصرف این ماده به جای بنزین ندارد و اگر مجلس حکم کند همین ماده را به جای بنزین مصرف کنیم، خوشحال هم می شویم چرا که به سختی و با زحمت فراوان بنزین یورو چهار را از خارج تامین می کنیم.» وزیر نفت در عین حال بلافاصله اضافه می کند: «محیط زیست اجازه مصرف این ماده را نخواهد داد چون آن را خلاف ضوابط محیط زیستی می داند اما اگر مجلسیون بخواهند آن را مصرف کنیم، این کار را خواهیم کرد.» 

این در حالی است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان قانون مادر در اصل 50 بی هیچ استثنایی و با صراحت تمام تصریح می کند: «در جمهوری اسلامی ایران، حفاظت محیط زیست - که نسل های امروز و نسل های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند - وظیفه عمومی تلقی می شود. از این رو فعالیت های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند ممنوع است.»

از آقای زنگنه هم انتظار می رود این اصل قانون اساسی را یادآور شود نه این که در عین تاکید بر این که «ریفورمت با بنزن بالا» را نمی توان «بنزین» دانست و محیط زیست نیز با تولید و عرضه آن مخالف است، بگوید: «اگر مجلس بخواهد این کار را خواهیم کرد.»